ساعت فلش

ثانيه ها خسته شدند، ساعت ِ ديوار شكست

موج به پايان رسيد، ساحلم از ياد برفت

باد به اين بيشه وزيد، پيكرم از جاي گسست

چشم و لبم خسته ولي، در هوس بوسه نبود

صحنه ي تاريكِ دلم، همدم ِ محبوسه نبود

راه ببستم ز بَرَش، دست نبردم ز تنش

بغض گلو بود ولي، چشمه ي ملموس نبود

ناي نفس خسته ز غم، فرصت فريادم نيست

ثانيه ها پر پر و من، خاطره ام يادم نيست

باز من و شب پره ها، همدم و هميار شديم

سال به پايان رسيد، صحبت ميلادم نيست

 ... اسماعيل رضواني خو ...